Zondag 19/05/24: 12 bands: STEVEN TROCH & SHAKE DOWN TIM* (13:00) – THE CINELLI BROTHERS (13:30) – BIG DAVE & THE DUTCHMAN* (14:10) – WILLIAM THE CONQUEROR (14:50) – KITTY LIV* (15:35) – JETT REBEL (16:25) – D.K. HARREL* (17:25) – TRIXIE WHITLEY (18:35) – ROBERT FINLEY* (19:45) – FISCHER-Z (20:55) – NIKKI HILL* (22:05) – PAUL CARRACK (23:15)

Festival dag #2 van Blues Peer 2024. Over de optredende bands in de MISSISSIPPI CLUB* tent hieronder de nodige beschouwingen, foto’s, video’s én live-impressies van het aanwezige ROOTSTIME-team onder het motto: LET’S ENJOY the BLUES on this MUDDY-SUNDAY!

“Op zijn zondags en zijn blues-best…”

Openen mochten STEVEN TROCH & SHAKE DOWN TIM  (BE), die al vaker als duo optraden. Voor velen zijn het geen onbekenden meer, maar voor de muziek dummies, in een nutshell wat volgt. Mechelaar en mondharmonicaspeler STEVEN TROCH (zang, harmonica) bevestigde dat het blijkbaar helpt, als je Steven heet en je wil in België mondharmonicaspeler worden. Met zijn ex-band Fried Bourbon -hij stond op de affiche van Peer in 2006- bracht hij vier albums uit. Hun laatste ‘Gravy Train’, dat hij in 2012 opnam met gitarist Tim Ielegems, bassist Chris Forget & drummer Stefan Decoene, werd door het Britse “World of Harmonica” verkozen tot derde beste harmonicaplaat van het jaar. Solo debuteerde hij met ‘Nice ‘N’ Greasy’ (2016). In 2018 bracht hij met Leon Eldridge ‘Cool Iron’ uit en met de Steven Troch Band ‘Rhymes for Mellow Minds’. Steven trad ook al op buiten de landsgrenzen en begeleide verschillende (inter)nationale artiesten. Steven Troch is een “Jack-of-all-trades” die, zoals die andere Steven, altijd en overal een fantastisch stukje blues harp blaast. Als poulain van Roland Van Campenhout bouwde “Shakedown” TIM IELEGEMS (zang, gitaar) jarenlang -solo, regelmatig als duo en met band- gestadig aan zijn muzikale carrière. Deze muzikant uit Boom is met zijn signature down home blues en uptown boogies in de Belgische blues scene ondertussen allang geen onbekende meer. Begin deze eeuw richtte Tim met Steven Troch en Patrick Houthooft de band Fried Bourbon op. Met Dennis Tubs (drums), Boss (staande bas) & Bart Stone (sax) stond Tim (zang, gitaar) als Tim & The Rhythm Revue al tweemaal in de studio. In 2016 debuteerden ze met ‘Hard to Catch’ en in 2018 (met wijlen Gene Taylor achter de piano en wijlen James Harman op harmonica) volgde ‘Shakedown’s Th’owdown’. Eind 2022 konden we Shakedown Tim en zijn ex-Fried Bourbon kompaan bassist Chris Forget nog live beleven in de “verbeuzelde” MOD in Hasselt, in het gezelschap van veteraan Studebaker John als een van Studebaker’s European “Chicago” Blues Buddies. Er zijn zeker nog niet genoemde wapenfeiten, maar dat is “normaal” voor een artiest als Shakedown Tim, die al op podia van in Boom over Helsinki tot in L.A stond. LIVE: Voor Blues Peer waren Steven (hij zag net Abraham) en Tim op zijn zondags gekleed en had Tim ook zijn viskorf en meerdere gitaren meegebracht. Hun set was die van twee ervaren kompanen, die relaxed en met gevoel speelden. Ze openden, om de toon te zetten, met wat gospel en ragtime. Als de eerste blues in de vroege namiddag in de eerste gesprekken van de dag waren opgegaan, bleef vooral de persoonlijke hommage van Shake Down Tim aan wijlen Tiny Legs Tim (1978-2022) me bij. Hij schreef speciaal voor hem “Tiny Legs, Big Soul”. Steven en Tim beëindigden hun authentieke set met “Crawlin’ King Snake”, een J.L. Hooker-nummer, met de wijze woorden “I loose my head…”.  

“Beter is een gebuer die naby is, dan een broeder die verre is…” (Bijbel, Spreuken 27:10)

Een ander zwaargewicht uit de Belgische scene is BIG DAVE & THE DUTCHMAN (BE). BIG DAVE RENIERS behoort als mondharmonicaspeler al jaren bij de top van de Belgische blues scene. Hij stond in 1997 (met ex-Electric King drummer Willie Maze) in de studio om ‘Basse-Moûse Blues’, het debuut album van de Waalse professor Daniel Droixhe die onder zijn aka Elmore D ook blues muzikant is, te helpen opnemen. Later speelde Dave op bijna elk van Elmore D’s volgende producties. Big Dave maakte (met Mark “T” Thys, “Luke” Alexander, “RC” Stock en de al genoemde Willie Maze) ook deel uit van, wat door velen wordt beschouwd als de beste Belgische bluesband van de laatste twintig jaar, The Electric Kings. Meer recent is er de samenwerking van Big Dave met zanger, dj en multi-instrumentalist Aldo Struyf (Millionaire, Mark Lanegan Band). Big Dave zong al een track in op ‘Night of the Hunter’ (2015), het afscheidsalbum van Creature w/The Atom Brain, waarvan Struyf ook deel uitmaakte. Met Crayon Sun schakelt de samenwerking tussen Reniers/Struyf -te omschrijven als een interessante ontmoeting tussen psychedelica en blues- een versnelling hoger. Live zal het duo bijgestaan worden door Tomas De Smet (King Dalton, Zita Swoon), Antoni Foscez (DVKES, Go March, Meuris) en Dave Hubrechts (The Grave Brothers). In Halen stond Big Dave al voor een bijzonder Living Room-optreden aan de zijde van zanger/gitarist Shakedown Tim. Of, hoe klein is deze blues wereld. LIVE leidde BIG DAVE vandaag de dans met THE DUTCHMAN, een Nederlands gezelschap om duimen en vingers bij af te likken: Mischa Den Haring (T 99), Dusty & Daryll Ciggaar (The Rhythm Chiefs) en de geweldige toetsenist, componist en zanger Roel Spanjers (The Royal Family, Sunset Travellers, Frédérique Spigt, Ricky Koole…). Stuk voor stuk stonden ze al eerder op de Peerse planken. Het was aan het enthousiasme van Dave te zien en te merken dat hij met deze entourage lekker in zijn vel zat. Hij bewoog, danste, knipoogde en amuseerde zich duidelijk op het podium waarbij het zweet zelf uit zijn klak drupte. Het was alsof het vandaag “zijn” dag was. Dat bleek ook uit zijn nummers. Na “Let’s R’n’R” volgde nog méér door de man-in-black als o.a. “Nine Below Zero”, “Good Morning Little Schoolgirl” en “Pretty Little Thing” om het publiek te entertainen. Na Little Walter’s “Just Your Fool” ging het gordijn definitief achter Dave & Co dicht.

“Ik en mijn broer…”

De in Londen geboren songwriter en producer KITTY LIV (UK) -ze heet Durham met haar familienaam- liet met haar ouders, broer en zus al op zeer jonge leeftijd van zich horen als KITTY, DAISY & LEWIS. Ze debuteerden als trio in 2008 met een goed ontvangen, titelloos album. De drie multi-instrumentalisten waren ook al een paar keer eerder in Peer: eerst in 2011 en vorig jaar. Ze waren ook al support act voor onder meer Coldplay en Stereophonics. Al een tijdje gaat Nikki als zangeres/gitariste onder haar eigen naam solo. Ze  bracht al twee ep’s uit: ‘The River that Flows’ (2021) en ‘Neck on the Line’ (2024). Dit jaar zal nog haar full length album ‘EASY TIGER’ verschijnen. LIVEstaat Kity Liv met broer Daisy op bas (hij drumde ook even) en een enthousiaste drummer (naam?) netjes in het wit op de planken. Het trio brengt met o.a. “The River that Flows”, het funky “Neck on the Line” en “Money (That’s What I Want)” een heel geslaagde set, wat belooft voor de toekomst. Over de het laatst genoemde cover nog dit: het is een Amerikaans popnummer uit 1960, geschreven door Berry Gordy, Janie Bradford en Barrett Strong. Of die laatste echt heeft meegeschreven aan het lied is onduidelijk. In elk geval was hij de eerste die het nummer opnam voor het label Tamla, het latere Motown. Het was de eerste Motown-hit. Het nummer is daarna vele malen gecoverd, onder andere door The Beatles, The Rolling Stones, The Doors, The Kingsmen, The Flying Lizards en…

“Chicago blues op zijn best!...”

D.K. HARREL (US) werd onlangs nog omschreven als “the emerging blues artist of the moment…”. Ja, deze sympathieke twintiger liet ons onlangs op Moulin Blues al horen dat de blues bij hem “safe” is! Hij is afkomstig uit Ruston, Louisiana, kreeg zijn eerste gitaar toen hij 13 was en leerde zichzelf gitaar spelen. In 2019 trad hij op tijdens het B.B. King Symposium, waar hij de eer had om op één van de vier B.B. King’s unieke Lucille-gitaren te mogen spelen. In 2022 nam hij deel aan the IBC en eindigde hij op een indrukwekkende 3de plaats, te midden van méér dan 200 internationale  acts. D.K. zet zich principieel ook in voor het behoud van de traditionele blues, geïnspireerd door grootheden als B.B. King en Little Milton. Met de funky blues die Harrel hier LIVE met zijn band (inclusief blazers) bracht, zette hij de hele tent in een mum van tijd met een ongedwongen brede smile in beweging. De titel van D.K.’s debuut album ‘THE RIGHT MAN’ zegt genoeg over wie probeert te zijn.  Rond het album draaide zijn hele optreden én de toer die hij momenteel doet. Met de titelsong en nummers als ”Get the Blues out of Me”, “Never Make a Move too Soon” en “Hello Trouble” zijn om duimen en vingers van af te likken! Niet te verwonderen dat hij met zijn versies van Willie Dixon’s “I Just Want to Make Love to You” en “That’s What Love Will Make You Do” (van Eddy Marion, Henderson Thigpen & James Banks) zowat de hele tent in brand stak. Wij waren duidelijk niet alleen fan van deze D.K. die iedereen binnen en buiten de tent vakkundig met de juiste Chicago blues entertainde. Voor nog méér D.K. Harrell moet je op vrijdag 05/06/24 in HOOKROCK in Diepenbeek zijn…

“RESPECT!...”

ROBERT FINLEY (US) is een 70-jarige een singer-songwriter en gitarist. Na tientallen jaren semiprofessioneel te hebben opgetreden, een tijdelijke stop en een comeback in 2016, bracht hij in hetzelfde jaar op 62-jarige leeftijd ook zijn veelzeggende debuutalbum ‘Age Don't Mean a Thing’ uit. Toen Dan Auerbach (de zanger en mede oprichter van The Black Keys) het album hoorde, ging hij direct overstag. Hij besloot om te gaan samenwerken met Finley. Ze toerden al samen en brachten ondertussen drie albums op Auerbach’s eigen label Easy Eye Sound uit: ‘Goin’ Platinum!’ (2017), het autobiografische ‘Sharecropper’s Son’ (2021) en ‘Black Bayou’ (2024). Over Robert Finley nog dit: hij groeide op in Lousiana. Toen hij een jaar of tien was kreeg hij van z’n vader geld om een nieuw paar schoenen te kopen, maar kwam thuis met een gitaar. Door naar optredens te gaan van lokale gospelgroepen en nauwlettend naar de vingers van de gitaristen te kijken, leerde hij spelen. In 1970 ging hij in dienst en trok hij met een legerband door Europa. Na zijn terugkeer naar Louisiana ging hij werken als timmerman en werd hij de leider van de groep Brother Finley & The Gospel Sisters, tot hij vanwege een oogziekte wettelijk blind werd en gedwongen was om te stoppen met tim­meren. Hij ging verder als straatmuzikant en werd zo ontdekt door de Music Maker Foundation, een organisatie die oudere blues muzikanten helpt en ondersteunt. In 2019 nam Finley deel aan het 14de seizoen van America's Got Talent. In AGT’s sneak peek zong Finley een origineel nummer, "Get It While You Can". Hij slaagde erin de liveshows te bereiken, maar werd uiteindelijk uitgeschakeld in de halve finale. LIVE: in Ospel wist deze sympathieke veteraan live aan de zijde van zijn dochter Christy Johnson iedereen met zijn falset stem te raken. Hier in Peer deed Finley, met opvallende Stars and Stripes-boots (links en rechts 50 witte sterren linksboven en 13 witte en rode horizontale strepen), dit incl. de diepe buigingen na ieder nummer, nog eens over. Met nummers als het autobiografische “Sharecropper’s Son”, “Sneaking Around” en “Souled Out on You”, kan je zijn passage in Peer nu al “uniek” noemen. Dat dochter Christy die hem vocaal begeleid ook solo kan zingen, liet ze met o.a. “I Rather Go Blind” (gekend van Etta James, maar geschreven door Ellington Jordan & Billy Foster) en Al Green’s “Take Me to the River” horen. Robert Finley zal me na Moulin Blues en Blues Peer nog lang bijblijven! Ook zijn foto hoort thuis in Blues Peer’s Hall of Fame!

“Voordat het doek in de MS Club valt…”

Na 10 jaar staat NIKKI HILL (US) opnieuw op de planken in Peer. Niet verwonderlijk, want deze fysiek kleine dame weet vocaal van wanten! Nikki Hill is afkomstig uit North  Carolina, groeide op met de Southern muziek van haar ouders en als tiener met funk en soul. Later, op de middelbare school, proefde het gospel zangeresje ook van punk. Haar favorieten waren Otis Redding, Chuck Berry, Etta James, Mavis Staples, Ike Turner, Nick Curran en waarschijnlijk nog enkele anderen. Matt Hill, met wie ze in 2011 trouwde en met wie ze (o.w.v. de centrale ligging) naar St Louis verhuisde, kwam ze tegen in een honky tonk bandje, waar ze op een wasbord roffelde en de backing vocals zong. Matt, die haar wel zag zitten, vertrouwde haar meer en meer de lead vocals toe, wat sinds 2011 leidde tot optredens en toeren met een eigen band. In 2012 bracht Nikki in eigen beheer een titelloze ep uit. In 2013 volgde het eerste full length studio album, ‘Here’s Nikki’. Ze toerde ondertussen wereldwijd (in BE was ze te zien tijdens Blues Peer 2014, in NL tijdens Moulin Blues, Ospel 2013…). Einde 2015 bracht Nikki op haar eigen label Deep Fryed Records het album ‘Heavy Hearts, Hard Fists’ uit. Ze zat hiervoor in de Fort Horton Studios in Wyldwood, TX, met haar man Matt Hill (gitaar), Ed Strohsahl (bas), Joe Meyer( drums, percussie) en Matt Farrell (piano). De ritme sectie is er al bij vanaf het begin en maakt nog steeds deel uit van de live band. Een te vermelde “tussendoortje“ is de ep ‘Soul Meets Country’, waar Nikki vier nummers doet samen met de roots rocker Deke Dickerson & the Bo-Keys. LIVEkan je Nikki in één woord samenvatten: dynamisch. Ja energie heeft ze ten overvloede en (zelfs even) stil staan kan ze absoluut niet. Haar eigen nummers als “Don’t Be the Sucker” + “Holler Out Loud” (beide uit ‘Feline Roots’, 2018)en “Struttin’” (‘Heavy Hearts, Hard Fists’, 2016)en haar versie van het Irma Thomas’ nummer “Breakaway” en de Stevie Wonder-cover, “Every Time I See You Go Wild” schetsen prima de weg die ze al aflegde. Na twee lange, kille en natte dagen, die ons deden besluiten om te blijven slapen op de camping, reden we opnieuw moe maar heel voldaan naar huis. Bedankt Peer!

Eric Schuurmans 

ROOTSTIME QUOTE – BLUES PEER, 19 mei ’24: “De zondag startte met STEVEN TROCH & SHAKEDOWN TIM relaxt en met klasse. Daarna zat BIG DAVE met THE DUTCHMEN duidelijk lekker in zijn vel. KITTY LIV liet horen uit welk nest ze kwam en de jonge D.K. HARREL bewees met zijn optreden in de MS Club, dat hij duidelijk “the emerging blues artist of the moment” is. Veteraan ROBERT FINLEY -de slijk van de Lage Landen zeker ook- zal me dit jaar na Moulin Blues en Blues Peer nog heel lang bijblijven. NIKKI HILL, zij, haar man Matt Hill & gitariste Laura Chavez hielden tot op het einde de druk op de stomende ketel erg hoog…”   

In 2025 op 6, 7 & 8 JUNI volgt al de 4de editie van BLUES PEER 2.0, de 40ste editie. Wat deze feesteditie gaat inhouden is nog een verrassing. Wordt het opnieuw een muddy-one, da’s ook een vraagteken. Wij laten nu al alles rustig op ons afkomen… Bedankt allen die meehielpen aan deze editie van Blues Peer!